Το ούτι είναι έγχορδο Βυζαντινό μουσικό όργανο, που κατάγεται από την Περσία και είναι αρκετά διαδεδομένο στις μουσικές της Μέσης Ανατολής αλλά και στην ελληνική παραδοσιακή μουσική. Συγγενεύει με το λαούτο. Το περσικό όργανο που οι Πέρσες το έλεγαν Μπαρπάτ (ούτι) έμοιαζε με το αιγυπτιακό ούτι που έπαιζαν στην εποχή των Φαραώ πριν 3.500 χρόνια. Ο ρόλος του είναι σε μεγάλο βαθμό σολιστικός ενώ οι μεγαλύτεροι συνθέτες της Πόλης και του αραβικού κόσμου δημιούργησαν πάνω σε αυτό. Δεν είναι τύχαιο άλλωστε ότι βαπτίσθηκε “ το πιάνο της Ανατολής “. Από τον 9ο αιώνα συστηματοποιήθηκε πάνω στο ούτι πρακτικά και θεωρητικά η μουσική παράδοση της Μεσογείου. Κατά τον Μεσαίωνα οι σταυροφόροι μεταφέρανε το όργανο από τους Αγίους Τόπους στην Ευρώπη, όπου εξελίχθηκε στο Αναγεννησιακό λαούτο, και στην Μικρά Ασία όπου παρέμεινε όπως ήταν μέχρι και σήμερα. Καθαρά σολιστικό όργανο, ιδανικό για ταξίμια «αυτοσχεδιασμούς» και συνοδεία τραγουδιού. Το ούτι είναι ένα από τα λίγα όργανα στην ανατολή και για τους άραβες το μοναδικό που έπαιξε και διαμόρφωσε τις μουσικές κλίμακες που λέγονται μακάμ. Το ούτι είναι σήμερα είναι διαδεδομένο σε όλο σχεδόν τον κόσμο. Το όργανο έχει μεγάλο αχλαδόσχημο ηχείο, κοντό μπράτσο και μακρόστενο καράολο (θέση κλειδιών) με μεγάλη κλίση προς τα πίσω. Αποτελείται συνήθως από 11 χορδές, 5 ζεύγη και μία μονή. Σημαντικό είναι να αναφερθεί ότι λόγω της άταστης υπόστασής του το ούτι έχει τη δυνατότητα να αναπαράξει διαστήματα μικρότερα του ημιτονίου σε σχέση με τα συγκερασμένα όργανα.