Το λαούτο είναι έγχορδο όργανο. Στην ελληνική “παραδοσιακή” μουσική χρησιμοποιείται κυρίως σαν συνοδεία σε βιολί, λύρα ή άλλα όργανα. Συγγενεύει με το ούτι αλλά έχει μεγαλύτερο μπράτσο. Είναι όργανο υποτιμημένο, ιδιαίτερα στις στεργιανές περιοχές -χρησιμοποιείται όμως αρκετά στα νησιά- παρόλα αυτά οι δυνατότητές του είναι πολύ μεγάλες. Το λαούτο, στεριανό και κρητικό, είναι η κολώνα της παραδοσιακής ορχήστρας, με κύρια ευθύνη τη συνοδεία αυτής αλλά και πολλές φορές σαν σολιστικό όργανο, μαζί με ταμπουράδες, ούτια, βιολιά, κλαρίνα και τσαμπούνες.Τρίχορδο ή τετράχορδο, αποτελείται από το σπαστό στην άκρη και προς τα πίσω μπράτσο με τάστα και το κυρίως σώμα – αντηχείο με μια μεγάλη τρύπα για την έξοδο του ήχου. Έχει μεγάλο ηχείο, μακρύ βραχίονα και παίζεται με πένα. Διαδόθηκε στην Ελλάδα από τους Μικρασιάτες πρόσφυγες μετά την καταστροφή του 1922. Η χρήση του είναι πολύ διαδεδομένη στην Κρήτη, όπου και συνοδεύει συνήθως την λύρα. Πολλές φορές όμως, το συναντάμε και μόνο του ή σε ζευγάρια. Η οικογένεια του λαούτου, αποτελείται και από άλλα όργανα, όπως την λάφτα (η οποία λέγεται και πολίτικο λαούτο).
